Pracownia z założenia ma tyle „twarzy”, ilu studentów. Rysunek jest formą ekspresji sięgającą źródeł twórczości, często jako pierwszy pokazuje, co w autorze indywidualne i osobiste. Studenci mogą się realizować we wszystkich konwencjach estetycznych i korzystać z dowolnych technik. Poszerzenie skali problemów o zagadnienie koloru pozwala na wykorzystywanie i przenikanie innych doświadczeń. Studenci od II–V roku mają wystarczające umiejętności, aby zacząć poszukiwać własnego wyrazu. Pracownia proponuje klasyczny układ – model, martwa natura – ale student może wybierać pomiędzy tym, co zewnętrzne a tym, co wewnętrzne, osobiste; może szukać inspiracji w pracowni lub w sobie. Perspektywa pracy poza pracownią poszerza te możliwości o próby indywidualne. Wokół każdej pracy toczą się liczne rozmowy, które pomagają uchwycić intencje i wybrać właściwą drogę, tak aby środki wyrazu były adekwatne do możliwości i wrażliwości studenta. Program jest indywidualny i powstaje „na żywo”, jego stałym elementem jest jakość artystyczna. Nawet kiedy spotykamy się z propozycją, która wychodzi poza tradycyjne kryteria estetyczne, pozostaje zawsze jakość przekazu i jakość problemu.
.jpg)
