Pracownia malarstwa IV

Współczesny człowiek, poznawszy i doceniwszy wartości wszystkich malarskich kultur, zdobył nowy światopogląd malarski. W rezultacie głoszone dotąd ideały piękna, oparte na wirtuozerii technicznej, wraz z całym balastem iluzjonizmu, utraciły swą aktualność, a na ich miejsce wysunęły się tendencje o charakterze szokującym, zderzeniowym, oparte na indywidualnej oryginalności. W miejsce kopii natury pojawia się nowa formalna organizacja dzieła. Cenimy jego jakość i siłę manifestacji. Staramy się, aby ciężar wartości dzieła malarskiego tkwił w konstrukcji i indywidualnej odrębności, w twórczej niezależności i inwencji. Współczesny człowiek żyje wielokulturowo, więc sztuka powstaje często bez kulturowych rozgraniczeń i barier – bierze i pożytkuje to, co jest jej potrzebne. W tej sytuacji powstaje pytanie, jak uczyć sztuki tworzenia, skoro wydaje się, że każdy raczej przyswaja ją sam i na swój sposób? Niesłusznie byłoby jednak sądzić, że w stosunku do realizacji studenta należy przyjąć postawę bierną i nieingerującą. Nie żyjemy bowiem w próżni i ulegamy najrozmaitszym wpływom. W związku z tym oddziaływanie wychowawcy – prowadzącego zajęcia – powinno być dobrze przemyślane i musi zmierzać w dwóch kierunkach: powinno studenta uodpornić na przypadkowe wpływy oraz wytworzyć wokół jego twórczych zainteresowań odpowiednią atmosferę, w której nawet początkowo nieśmiałe realizacje zaczną się ciekawie i bez przeszkód rozwijać. Nie ulega wątpliwości, że opieka nad twórczością studenta jest zagadnieniem złożonym, które wymaga wielkiej wnikliwości. Twórczość malarska studentów to często płynna i niedająca się ujarzmić materia indywidualnych wypowiedzi.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.