Pracownia malarstwa III

Boisko przy ul. Andrzeja Wajdy, olej na płótnie, 100 x 150 cm

Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 2, olej na płótnie, 40 x 60 cm

Widok z domu na pola, olej na płótnie, 80 x 60 cm

Zima na ulicy Zawiszy Czarnego, olej na płótnie, 100 x 150 cm

Beztroska, olej na płótnie, 130 x 170 cm

(Nie)miejsce, olej na płótnie, 130x170cm

Ruiny, olej na płótnie, 130 x 170 cm

(Nie)widzialność, olej na płótnie, 130 x 170 cm

Ucięto mi powietrze, którym byłam napełniona

Świecę

Moje gołębie skrzydełka

Zdarzenie

Dopełnienie II, 180 x 130 cm

Dopełnienie IV, 240 x 60 cm

Dopełnienie III, 100 x 40 cm

Pustynia, akwarela na płycie, 80x62cm, 2020

Agnieszka, akwarela na płycie, 62x80cm,2020

Spowiedź, 200 x 140 cm

Bierzmowanie, 40 x 300 cm

Małżeństwo, 40 x 50 cm

Krojenie kurczaka

Afrykarium

Kamila Ostaszewska (IV rok/M) Cztery ściany, tkanina, 450 x 260 cm, 2020

Jeden pokój, czyli cztery ściany mogą być centrum całego świata. Ta praca jest pewnym podsumowaniem osobistych doświadczeń związanych z próbami stworzenia poczucia bezpieczeństwa od zera. Moje wszystkie samodzielne miejsca zamieszkania były tymczasowe. Nie tworzyłam więc tych chodników tak, jak należy - do konkretnej przestrzeni. To kolaż różnych pokoi, które w pewnym momencie życia nazywałam "moimi".

Tkanie chodników było kiedyś częścią pewnego rytuału przejścia. Często oznaczało wielkie zmiany dla młodej kobiety - ślub, przeprowadzka, rozstanie się dotychczasowym życiem. Kobiety wspierały się w złożonym i żmudnym procesie tkackim, jednocześnie przygotowując się do stworzenia domowego ogniska. Chodniki były obowiązkowym elementem wnętrza, przede wszystkim dlatego, że chroniły przed zimnem. Nie tylko dosłowne ocieplały wnętrza, izolując ludzkie stopy, ale wprowadzały również przytulny nastrój w surowych wnętrzach.

Dekoracyjna funkcja chodników jest oczywista. Kobiety przy ich tworzeniu, maksymalnie wykorzystywały dostępne materiały. Większość tkaczek pracując pod presją czasu i odliczając potrzebną ilość metrów, nie przywiązywało dużej uwagi do powstających zestawień kolorystycznych. Niektóre z nich, mając taką możliwość, farbowały fragmenty tkanin by skomponować całość według własnego pomysłu. Jednak zdarzało się, że kolory wyrażały czasami aspekt religijny. Pewne gospodynie posiadały różne zestawy tkanin dekoracyjnych, nie tylko chodników. Zmieniały je wraz z nadchodzącym postem lub innym większym świętem.

Chodniki to wyjątkowy rodzaj pamiętnika. Dosłownie składają się z przedmiotów tekstylnych całej rodzinny. Niektóre wytkane pasy przywołują u domowników emocjonalne wspomnienia, a nawet historie o ludziach do których kiedyś należały wykorzystane ubrania. To pozostałość po człowieku wpisana we wnętrze. Ślady użytkowania są echem jego obecności, wtartym w szlaki poruszania się po przestrzeni.